ماهیت وقف و آثار آن در روایات تفسیری فریقین
پدیدآور: محمدرضا آسیابانی
چکیده:
ماهیت وقف به دو صورت حقوقی و تاریخی قابل بررسی است.در بحث حقوقی حقوقدانان وفقها در واقع وقتی چیزی را فاقد عنوان می دانند که شرائط صحت آن را نداشته باشد. لذا ماهیت وقف را می توان از روی شرائط صحت شناخت. در بحث تاریخی معمولا ماهیت وقف از روی کار کرد های آن در سطح جامعه نیز مشخص می شود. سنت بارز وقف، از مصادیق احسان، خیرخواهی،انفاق، ایثار، صدقه و از حسنات مؤکد دینی است و در زمره ی اعمال صالح باقیه (باقیات الصالحات) است. وقف در واقع، جاودانه نمودن ثروت های دنیوی و تلاش برای اخروی نمودن ثروت های دنیایی است. آثار فردی وقف عبارتند از: «تقرب به خدا، خشنودی خدا، تزکیه نفس ، برکت مادی، عاقبت بخیری و…» و آثار اجتماعی وقف عبارتنداز:«رفع کمبودهای مادی و معنوی مردم، توسعه ی علم و دانش، بهداشت، امور عام المنفعه و رواج احسان و نیکوکاری، املاکی را در جهت احداث کتابخانه ها، یا عمران مساجد، مکان های آموزشی، بهداشتی، بیمارستان ها، درمانگاه ها». بنابراین هدف از وقف در اسلام آن است که سطح زندگی قشرهای پایین اجتماع که نمی توانند نیازهای زندگیشان را بدون کمک دیگران رفع کنند، ارتقا یابد تا همگان در جامعه ی اسلامی، به طور همسان از امکانات بهره مند شوند و موجبات ترویج آن فراهم گردد. لذا در این پژوهش تلاش شده است که با استفاده از روش توصیفی علاوه بر پرداختن و تبیین مفهوم دقیق ماهیت وقف، به آثار فردی و اجتماعی آن در روایات تفسیری فریقین نیز پرداخته شود.
کلیدواژه‌ها: وقف،اثار وقف،ماهیت وقف،روایات تفسیری وقف
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.