شرط رجوع از وقف در حقوق و فقه امامیه

شرط رجوع از وقف در حقوق و فقه امامیه

پدیدآور: نسرین اکبرزاده

چکیده:

سنّت نیکوی وقف، یکی از مصداق های آشکار نیکوکاری و غیرخواهی است که انسان، با بهره گیری از آموزه های پیامبران، از دیرباز آن را بنیان نهاده است. با ظهور اسلام این سنّت حسنه جلای بیشتری یافت و قوانین آن بر طبق اسلام مدوّن گردید. بنابراین بررسی آن از هر جهت خدمتی برای اسلام است. از جمله مباحث مورد بحث در وقف، «شرط رجوع از وقف» می باشد.اجماع فقها بر این است که «شرط رجوع از وقف» به طور مطلق باطل است. اما در مورد «شرط رجوع از وقف به هنگام نیاز» با هم اختلاف دارند. نتیجه بررسی دلایل مطرح شده ی قائلین به صحت شرط رجوع و قائلین به بطلان این شرط، حاکی از این است که شرط رجوع از وقف باطل است. در قانون مدنی نیز، بنابه ماده 61، واقف از هرگونه رجوع و تغییری در موقوفه، موقوف علیه و یا متولی، پس از وقوع وقف و حصول قبض، منع شده است. در این پایان نامه سعی برآن شده است که در فصل اوّل معانی لغوی و اصطلاحی بیان گردد؛ سپس در فصل دوّم به بررسی اقسام و ارکان وقف و مفاهیم آن ها و مالکیت موقوفه پرداخته شود و در فصل آخر «شرط رجوع از وقف» به طور مطلق و مقید (به هنگام نیاز) بررسی شود.

کلیدواژه‌ها: وقف،شرط رجوع،نظام حقوقی،فسخ،موقوفات،فقه جعفری,امامیه،شرط ضمن عقد

منبع:https://ganj-edge.irandoc.ac.ir/