بررسی نسبت صبر و احسان در قرآن و روایات با تأکید بر آموزه‌های امیر المؤمنین (ع)
چکیده:
یکی از مهم‌ترین مفاهیم اخلاقی در قرآن و روایات صبر است تا جایی که امیر مؤمنان علی  از آن به عنوان رأس ایمان یاد می‌کند. از طرفی دیگر یکی از آموزه‌های مهم دین اسلام، احسان می‌باشد و از آن به عنوان برترین دستاوردها (افضل المکاسب) نام برده شده است. صبر به معنای خویشتنداری و شکیبایی و احسان به معنای انجام عمل به نحو نیکو و شایسته می‌باشد. اگر آثار و مصادیق و عوامل و موانع ایجاد روحیه صبر و احسان بررسی شود و در کنار هم قرار گیرد مشخص می‌شود که دارای ارتباط و پیوستگی فراوانی می‌باشند. در مورد نحوه این ارتباط می‌توان گفت که احسان و صبر هر دو برای رسیدن به مرحله تکامل به هم نیازمندند و ارتباطی دو طرفه دارند، طوری که احسان محقق نمی‌شود مگر با صبر؛ به گونه‌ای که شخص محسن در همه مراحل احسانش باید صابر باشد، چه زمانی که می‌خواهد دیگری را بر خود ترجیح دهد و به او نیکی نماید و چه زمانی که می‌خواهد عملی را به صورت احسن و اکمل به انجام برساند. از طرفی صبر هم برای اینکه به کمال خود برسد و به مرحله صبر جمیل برسد نیازمند احسان یعنی ادای کامل حق می‌باشد.
پدیدآور: فاطمه خسروی استاد راهنما: حامد شریعتی نیاسر استاد مشاور: محمد پارچه‌باف دولتی
کلید واژه ها: احسان،صبر، قرآن ،نسبت سنجی،نهج البلاغه
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.