نقش سازمان های مردم نهاد در تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری مورد پژوهی (کلانشهر تهران) (PhD)
پدیدآور: فرشته رضایی
چکیده:
نظام اداره امور شهر در طی صد سال گذشته به جهت ضعف نهادهای مدنی و محلی، نداشتن جایگاه تعریف شده تشکیلاتی در سلسه مراتب تشکیلاتی کشور و عدم مشارکت در برنامه ریزی به واسطه ماهیت برنامه ریزی متمرکز و از بالا به پایین باز مانده است. امروزه کلانشهر تهران به عنوان کلانشهری که می بایست نقش بین المللی در سطح منطقه و نقشی ملی در داخل کشور ایفا کند، برخوردار از مسائل و مشکلات عدیده است، که عمدتا بواسطه عدم توسعه اجتماعات محلی است.از این رو در این پژوهش سعی بر آن شده است که به نقش وجایگاه سازمان های مردم نهاد به عنوان یک ظرفیت نهادی در تحقق و بهبود فرآیند حکمروایی جهت افزایش مشارکت اجتماعات محلی پرداخته شود.درپژوهش حاضر پویش کیفی تکنیک اصلی کار را تشکیل می دهد. پرسشگری و مصاحبه تکنیک های دیگری هستند که برای تکمیل اطلاعات با ابزار پرسشنامه بکار می روند. جامعه آماری این تحقیق شهروندان مناطق 22 گانه شهر تهران و سمن های فعال می باشند. روش تحلیل داده ها ترکیبی از روش های کیفی (تحلیل داده های ثانویه) و کمی (مدل معادلات ساختاری ) است. نتایج پژوهش حاکی از این است موانع بسیاری بر سر راه مشارکت شهروندان در اداره امور شهری وجود دارد که می توان در کلیتی آن را در چهار دسته موانع مربوط به حکومت، مردم، فرهنگ و ساختار برنامه ریزی قرار دارد. لذا الگو و ساختار مدیریت شهری تهران در سطوح محلی نیازمند تقویت جایگاه و نقش سازمانهای مردم نهاد و مشارکت اجتماع محلی، حاکمیت چند سطحی و چند عاملی برای مدیریت شهری کار آمد و اثربخش با تقویت شاخص های حکمروایی شهری می باشد. از این رو؛ این پژوهش مدیریت مشارکتی را به عنوان راهکاری موثر در کاهش موانع تحقق حکمروایی و تقویت نقش سازمان های مردم نهاد پیشنهاد می دهد.
کلیدواژه‌ها: سازمانهای مردم نهاد،حکمروایی خوب شهری،کلانشهر تهران
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.