بررسی تطبیقی احسان به اموات از دیدگاه امامیه و وهابیت
پدیدآور: میرصالح جعفری زارنجی
چکیده:
لازمه قبول یا عدم قبول یک پدیده دینی،نیازمند وجود ادله و مستنداتی است که عقل و دین توأمان آن را تأیید نمایند بر همین مبنا احسان و عمل به آن، در صورتی مورد پذیرش قرار می‌گیرد که اعتقاد به عالم برزخ، و انتقال ثواب حاصل از احسان،به رفتگان برزخ، موردقبول واقع شود. فقه امامیه، احادیث و روایات فراوانی در زمره وجود عالم برزخ از زبان پیامبر(ص) و ائمه اطهار نقل نموده‌اند که بسیاری از روایات فوق،مورد تائید علمای اهل سنت نیز قرار گرفته است و حتی آیات قرآنی دال بر تائید برزخ نیز ارائه گردیده است در صورتی که وهابیون،به جهت عدم تبعیت مذهب وهابیت، از اصول محکم و متقن، علاوه بر اینکه نتوانسته‌اند از پیامبر (ص) حدیثی مسجل در این خصوص نقل نمایند، برعکس احادیث نقل شده از فقهای امامیه و اهل سنت در خصوص تائید سخن گفتن پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) با اجساد کشته‌شدگان جنگ‌های مهم صدر اسلام را نیز قبول داشته ولی آن را به نوعی استثناء فرض نموده‌اند که این تائید به شرط و آن تکذیب، به نوعی شائبه صداقت را متبادر به ذهن می‌نماید. نکته حائز اهمیت دیگر اینکه بحث احسان به جهت رفتگان عالم دنیوی، صرفاً مخصوص دین اسلام نبوده،و در سایر ادیان الهی نیز سنخیت داشته و اشخاص برای رفتگان خویش همواره احترام قائل بوده و برای آرامش روح آنان، از خالص‌ترین و پاک‌ترین درآمد خویش جهت احسان اختصاص می‌دهند. تحقیق حاضر که به روش تحلیلی، توصیفی و تطبیقی، مقایسه‌ای موضوع را با بررسی از جزئیات و در نهایت درک کلیات مورد بحث و بررسی قرار داده است در نهایت به این نتیجه دست یافته که دلایل و مستندات وهابیون در خصوص عدم احسان به اموات فاقد وجاهت دینی بوده و عقاید فقه امامیه در این خصوص در مرتبه اولی تری قرار داد.
واژگان کلیدی: احسان، احسان به اموات، برزخ، وهابیت، امامیه.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.