بررسی تطبیقی نقش ارتباطات میان فردی و ارتباطات جمعی در گرایش به کمک به خیریه‌ها در میان خیرین شهر تهران
پدیدآور: سرور حق‌دوست استاد راهنما: عبدالرضا شاه‌محمدی استاد مشاور: سیدوحید عقیلی
چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی تطبیقی نقش ارتباطات میان فردی و ارتباطات جمعی در گرایش به کمک به خیریه‌ها در میان خیرین شهر تهران، با استفاده از روش پیمایش و رویکرد توصیفی و تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را خیرین شهر تهران تشکیل می‌دهند. منظور از خیرین در این پژوهش، افرادی هستند که با مراجعه به موسسات خیریه و کمک مالی، این موسسات را همراهی می‌کنند. در این تحقیق از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای استفاده شده است. در همین راستا، ابتدا شهر تهران را به 5 منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم کرده و از هر منطقه یک ناحیه و از هر ناحیه به طور تصادفی یک خیریه، و از میان مراجعان آن خیریه تعدادی از خیرین را به صورت تصادفی انتخاب کردیم. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران 400 نفر انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استفاده شده است. روایی صوری پرسشنامه مورد تایید اساتید قرار گرفته است و پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 0/842برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل از روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی( جداول دو بعدی و آزمون گامای) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین ارتباطات میان فردی و مولفه های آن (ارتباط کلامی، غیر کلامی، بازدید از یک موسسه خیریه، ارتباط میان فردی در گروه دوستان و خانواده، ارتباط میان فردی با واسطه شبکه‌های اجتماعی) با گرایش نیکوکاران به کمک به خیریه ها رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین استفاده از رسانه‌های جمعی برای معرفی یک موسسه خیریه و فعالیت‌های آن و گرایش به کمک به خیریه‌ها رابطه معناداری وجود دارد. اما در میان رسانه‌های گوناگون بین استفاده از مطبوعات و تبلیغات محیطی برای معرفی یک موسسه خیریه و گرایش به کمک به خیریه‌ها رابطه معناداری وجود دارد در حالی که بین استفاده از رادیو و تلویزیون و گرایش به کمک به این سازمان‌ها رابطه معناداری وجود ندارد.
کلیدواژه ها: سازمان های خیریه،ارتباطات میان فردی،ارتباطات جمعی،تهران،ارتباط کلامی،ارتباط غیر کلامی،رسانه جمعی
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.