عوامل پیدایش فقر، پیامدها و راه‌های مقابله با آن در نهج‌البلاغه

عوامل پیدایش فقر، پیامدها و راه‌های مقابله با آن در نهج‌البلاغه

پدیدآور: لیلا حسینی‌نیا

چکیده:

فقر در نهج البلاغه به عنوان یک پدیده شوم فردی و اجتماعی است و به معنای نداری، کمبود و از جهت برخی مصادیق، نادانی می‌باشد. فقر در نهج البلاغه، علت‌های فردی و اجتماعی فراوانی دارد. از جمله علل فردی آن می‌توان به تنبلی و سستی، بیکاری، اسراف و تبذیر، ناسپاسی و کفران نعمت، ترک دنیا و گوشه نشینی و. .. اشاره کرد. همچنین از علت‌های اجتماعی آن می‌توان به بی‌عدالتی، توزیع ناعادلانه ثروت جامعه، انحصار سرمایه در دست قشر خاص، مال‌اندوزی حاکمان، مالیات‌های سنگین، بهره نبردن درست از منابع ثروت اشاره نمود. فقر آثار شوم فراوانی در حوزه فردی و اجتماعی از خود بر جای می‌گذارد. از جمله پیامدهای فقر در نهج البلاغه؛ از بین رفتن کرامت انسانی، آسیب دیدن دین، نا امیدی شخص فقیر، وابستگی اقتصادی، بی‌اعتمادی جامعه به فقیر، از بین رفتن استعدادهای شخص فقیر و… است. راه‌های مبارزه و درمان فقر از منظر نهج البلاغه، پرداخت حقوق الهی برگردن مومنان از جمله زکات و صدقه، کار و تلاش فقیر و عدم یأس او، تقویت فرهنگ انفاق در بین مسلمانان، سامان دادن به ثروت‌های جامعه، برقراری عدالت اجتماعی، اصلاح بازار، کنترل قیمت‌ها و… می‌باشد.

کلیدواژه‌ها: انفاق،فقر،غنی،مسکین،نهج البلاغه،عدالت اجتماعی

منبع:https://ganj-edge.irandoc.ac.ir/