ولی محمد احمدوند – دکترای علوم سیاسی

رضا خراسانی – هیئت علمی دانشگاه شهیدبهشتی

چکیده مقاله:

مقاله حاضر با این فرض که بین گفتمانهای سیاسی مختلف و کنشهای خیرخواهانه نحوی رابطه دوسویه وجود دارد این پرسش را مطرح میکند که نهادهای خیریه در ایران با چه آ سیبهایی روبه رو هستند و چگونه میتوان شاهد ارتقای کمی و کیفی آنها بود نظر به جداول و شاخصهای جهانی، ایران با توجه به گذشته باشکوه خود از جایگاه مناسبی در عرصه کنشهای خیرخواهانه در ا شکال و اق سام متفاوت آن برخوردار نیست. ازاینجهت در مقاله حا ضر کو شیده می شود ضعفها و آ سیبها برجسته شوند. اقتضای بحث این است که اولا0 مفاهیم همسو و مشترک در ادبیات بومی و جهانی ناظر بر نهادهای خیریه و همچنین تاریخچه ای از کنشهای خیرخواهانه در تاریخ ایران توضیح داده شود و دوم به آسیب شناسی و ارائه پیشنهاد پرداخته شود. به زعم مقاله حاضر نهادهای خیریه در طول تاریخ ایران به حسب گفتمانهای سیا سی مختلف در سه شکل متفاوت موقوفات، انجمنهای خیریه و سازمانهای مردم نهاد وجود داشته اند که البته رابطه این سه، عموم و خصوص مطلق هست.

کلیدواژه ها:

خیریه، فرصت، چالش، آسیب شناسی
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *