نسبت تلاش های خیرخواهانه با مصالح توسعه ملی

پر کردن حفره های شکافهای برخورداری از حداقل نیازهای اساسی همنوعان و تلاش برای جبران کاستیهای ناشی از ناتوانی یا مسئولیت گریزیهای دولت در حیطه وظایف حاکمیتی شکل دهنده دو مولفه حیاتی و سرنوشتساز از مهمترین فلسفه های وجودی کار خیر است. طی چند دهه اخیر اما که جهان با یک پدیده بدیع و بی سابقه با عنوان شتاب تاریخ روبه رو گشته است مسئله انطباق با اقتضائات زمانه در همه عرصه های حیات جمعی از ابعاد اهمیت بی سابقه ای برخوردار شده است و به طور طبیعی مسئله Cultural-Lag در زمینه انتخاب بهترین زمینه ها چه از زمینه درک حیاتی ترین عرصه های نیاز جامعه و چه از نظر کمک به پیشبرد اهداف اجتماعی نیز جایگاه استثنائی و منحصربه فردی را به خود اختصاص داده است. یک وجه به نسبت جدید از ابعاد اهمیت پرداختن به مسئله مشارکت در امور خیر نیز به دستاوردهای انقلاب دانایی و پیشرفتهای شگرف در اندیشه توسعه باز میگردد که فهم بسیار عمیق تری از جایگاه خیریه ها و تلاشهای جمعی در این حیطه ها به وجود آورده و برای این تلاشها منزلتی بی همتا و نفس الامری به معنای دقیق کانتی آن به وجود آورده است. و آن هم عبارت است از دستیابی به درکهای جدیدتر و عمیق تر از آن چیزی است که آدام اسمیت آن را با عنوان معجزه همکاری نام برده و امروزه با عنوان خلق ظرفیتهای سازمانی به مثابه مهمترین تنگنای کشورهای درحال توسعه برای برون رفت از دایره شوم فقر و عقب ماندگی از آن یاد شده است. در این مقاله تلاش میشود تا حسب شرایط، نیازها و اولویتهای کشورمان به هریک از محورهای مورد اشاره با تاکید بر ایده اعتلای کیفیت خیر جمعی برای توسعه پرداخته شود.